Kloosterwoning in het bos

Het bestaande gebouw werd opgetrokken in 1965 en is een goed bewaard voorbeeld van een recreatie- en bezinningsoord in naoorlogse architectuur met artistieke waarde. Het complex is gelegen in een groene, rustgevende omgeving en heeft een onconventionele, gelaagde plattegrond, met als kern een halfcirkelvormig hoofdgebouw dat naar het zuidoosten is georiënteerd. Hierop sluit, ten westen, een tweede halfcirkelvormige vleugel aan, met daartussen een zitruimte die uitkomt op de belvedère. Aan de noordzijde bevindt zich een kapel met een ronde plattegrond.

Het gebouw werd omgevormd tot een eengezinswoning. De meest ingrijpende transformatie vond plaats in het centrale gedeelte, waar het verbindingsvolume met zadeldak tussen de twee cirkelvormige vleugels werd afgebroken. In de plaats kwam een rechthoekige, lichte en transparante leefruimte die de volumes op een hedendaagse manier verbindt. Het maatwerk wordt  zorgvuldig en terughoudend vormgegeven, zodat de oorspronkelijke architectuur haar karakter en zeggingskracht behoudt.